Mijn cv, daar heb ik mijzelf lang om geneerd. Zet je er ‘freelancer’ boven, dan is hij echt prachtig, énorm veelzijdigheid. Zet je er ‘loondienst’ boven, dan ben ik echt een jobhopper. Ik heb heel creatief geprobeerd banen samen te voegen zodat het minder opviel hoevaak ik gewisseld ben.
Na al mijn eerdere pogingen om iets te zijn; woonbegeleider, manager, adviseur, dacht ik op een dag: Ik word coach. Ja, dát is het! Iets betekenen voor mensen, begeleiden, luisteren, adviseren, impact maken. Dus ik kocht een coachopleiding (uiteindelijk nooit aan begonnen), oefende op mijn omgeving, en schreef zelfs een paar zinnen over mezelf als coach. Telkens als ik dacht: nu ga ik écht coach worden, kwam er weer een ander plan voorbij en verdween mijn coachtitel weer langzaam uit beeld. Alsof het universum het al wist: doe het maar gewoon niet, Tara.I
En toen kwam er eindelijk rust, want ik accepteerde dat ik geen specialist ben maar dat generalist zijn míjn pad is. En dat ik daar niet alleen vrede mee mag hebben, maar ook vooral te beseffen dat generalisten ook nodig zijn. Vanaf dat moment ontstond er flow. Dus stopte ik met proberen coach of iets anders te worden en begon ik CoachConnectie. Iets wat ik stiekem altijd al deed, maar dan nu eindelijk in een onderneming gegoten. Mijn eigen vorm. Mijn eigen jas. Eentje die wél lekker zit, niet alleen vandaag, maar morgen ook nog.
Dat is mijn kracht. Ik zie het grotere plaatje. Ik ben iemand met een hoofd vol ideeën, een nieuwsgierigheid naar steeds weer iets nieuws, en een hoofd vol luikjes die ik openzet zodra het nodig is. Van wetenschap tot alternatieve therapieën, van systemen tot menselijk gedrag. Ik verbind mensen met de begeleiding die écht bij hen past, snel, persoonlijk en zonder omwegen. Omdat ik weet hoe overweldigend het kan zijn om je weg te vinden in het enorme aanbod van coaches en therapeuten. En omdat ik voel wat klopt, ook als het niet standaard is.
Ik accepteer mezelf nu zoals ik ben, omdat ik heb geleerd dat mijn route, hoe niet-standaard ook, precies is wat voor mij werkt. Want ook generalisten zijn broodnodig. Zoals David Epstein zegt in zijn TED Talk ‘Why generalists triumph in a specialized world’: generalisten leggen verbanden die anderen missen. Ze verbinden werelden en maken het geheel groter dan de som der delen.
Iedereen heeft eigenlijnlijk een niet-standaard weg; z’n eigen weg. Geen vaste kaart, maar wel een innerlijk kompas. Ik geloof dat daarnaar leren luisteren, een van de lessen van de mensheid is.
Die les neem ik mee in alles wat ik doe, in gesprekken met klanten, in het afstemmen met coaches, in elke connectie die ik leg. Want uiteindelijk is de route die het beste werkt, de route die echt van jou is.