De stilte van de Camino gaf me ruimte om dichtbij mijzelf te zijn. Wat ik eigenlijk altijd heb, is dat ik het thuisfront nooit mis als ik weg ben. Ik heb ook zelden behoefte aan contact. Geen gemis van mijn man of onze drie kinderen, geen behoefte aan contact of afleiding. Zo fijn om af en toe echt alleen met mijzelf te zijn, want hoe vaak is dat nou!? vrij van de invloeden van buitenaf die me normaal zo kunnen meeslepen. 

Na vijf dagen wandelen over de Camino keerde ik terug naar ons dilemma leven in Portugal. Niet terug naar een bekend thuis wat je met je ogen dicht leeft, maar naar een leven dat volop in beweging was, en dat was nog maar een understatement. Mijn voeten hadden de aarde weer stevig geraakt, mijn hoofd vond rust in het wandelen, en toch stond ik weer oog in oog met een berg aan vraagtekens thuis waar ik niet omheen kon.

De vierde dag van de Camino was het keerpunt. Niet alleen omdat mijn benen begonnen te protesteren of omdat mijn voeten inmiddels doorhadden wat er van ze werd gevraagd. Maar omdat ik voor het eerst echt voelde wat ik al zo lang met me mee had gedragen onzichtbaar maar altijd aanwezig: de emotionele en mentale ballast.

Als ik terugdenk aan de eerste dagen op de Camino, herinner ik me vooral het langzaam wennen aan het ritme van de wandeling, eten, wandelen, slapen. Niet hoeven te zorgen en alle tijd om te vertragen. 

Afgelopen mei bevond ik me midden in dat 'niemandsland' die 'tussenperiode' in Portugal, die tussenfase waarin je niet meer bent wie je was, maar het nieuwe ook nog niet helder is. Het voelde alsof ik tussen twee werelden zweefde, zowieso zweefde, elke dag, de grond al weken niet meer aangetikt. Ik kreeg de kans om 5 dagen weg te gaan van het gezin en met een vriendin te lopen op de Caminho. 

Het plan was eenvoudig: een half jaar naar Portugal.

Ik ben iemand die ’s ochtends nog denkt: mooie steekproef, goed onderbouwd onderzoek, en ’s middags in een webshop zit te twijfelen welke edelsteen ik het beste kan kopen. 

Ik wist het zeker: ik ga door met CoachConnectie. Mijn missie, mijn ding.

Mijn cv, daar heb ik mijzelf lang om geneerd. Zet je er ‘freelancer’ boven, dan is hij echt prachtig, énorm veelzijdigheid. Zet je er ‘loondienst’ boven, dan ben ik echt een jobhopper. Ik heb heel creatief geprobeerd banen samen te voegen zodat het minder opviel hoevaak ik gewisseld ben.